MEESTERS OP DE GITAAR

gitaarconcerten in het Concertgebouw

Interviews

interview berta rojas

Gitaar

Ik weet niet meer wanneer ik viel voor muziek en verliefd werd op de gitaar. Ik weet alleen dat ik de liefde ervoor altijd heb gehad en sterker werd naarmate ik er meer over leerde. Toen ik zeven was leerde ik een paar akkoorden van mijn broers en het voelde heel normaal en natuurlijk om die te spelen.
Ik heb een goed muziekaal gehoor en dat maakte het allemaal makkelijker. Toen ik eenmaal op les zat werd het met stukje bij beetje duidelijk dat ik mijn brood ermee wilde verdienen. Dat was een belangrijke constatering want ik zag niet veel mogelijkheden in mijn land, Paraguay. En dan ook nog eens als vrouw. Maar de liefde voor de muziek maakte dat ik door heb gezet. Daar heb ik  geen spijt van. Als ik de kans zou krijgen om het allemaal over te doen zou ik zo weer voor muziek kiezen.

Abel Carlevaro, Eduardo Fernandez en Manuel Barrueco.

Ik kende Abel Carlevaro via mijn eerste gitaarleraar Felipe Sosa, die een leerling van hem was. Maestro Carlevaro was een fantastische kunstenaar met een heel eigenzinnige opvatting over gitaartechniek. Hij had een unieke benadering van het instrument waar het speelgemak enorm van heeft geprofiteerd, vooral wat de linkerhand betreft.
Maestro Fernandez was zelf een leerling van Carlevaro en ging grotendeels uit van Carlevaro’s technische concept, dus op dat gebied was er voor mij sprake van continuïteit. Fernandez gaf me een diep inzicht in de muziek, in het bijzonder de belangrijke stukken uit de literatuur. Hij gaf openbare lessen waar studenten les kregen in een masterclass achtige situatie wat ons in staat stelde te leren van anderen.
Mijn studie bij Fernandez beschouw ik als een grote verrijking van mijn muzikale leven. Ik koester het enorm. Het heeft me muzikaal en professioneel gevormd op veel manieren.
Op latere leeftijd leerde ik Maestro Barrueco kennen. In zijn lessen probeerde hij me in contact te laten komen met mijn zingen meer dan met mijn denken. Hij toonde mij nieuwe manieren om contact te maken met mijn inner music. Zijn rechterhand was een grote bron van inspiratie, in het bijzonder voor wat betreft de toonvorming. Hij was een fantastische leraar voor me.

Professor of guitar op George Washington University in Washington DC.

Als je voor de verrijkende ervaring van het lesgeven openstaat, wordt lesgeven leren. Je krijg wat je geeft en soms zelfs meer dan dat. Omdat je duidelijk moet maken wat je opvattingen zijn, wordt  je je bewust van heel veel dingen die je instinctief doet.
De ervaring van het lesgeven heeft me een betere artiest gemaakt. In mijn lessen probeer ik de jonge musici aan te moedigen hun talenten te cultiveren. Ik probeer ze discipline bij te brengen en intellectueel te verrijken. Ik probeer ze bewust te maken van het feit dat het een privilege is om geboren te zijn met zulke mogelijkheden en om de mogelijkheid te hebben er het beste van te maken.

Nederland

Ik ben nog nooit in Nederland geweest maar ik heb er veel mooie dingen over gehoord. In het bijzonder over het Concertgebouw. Ik heb veel foto’s gezien. Ik weet dat het van Gogh museum bestaat en het Anne Frank huis en dat het beroemd is vanwege zijn vele kanalen. ik zie er naar uit om het te bezoeken.

Programma

Ik begin met muziek van Vincent Lindsey Clark, een Engelse componist die zeer recent twee stukken aan me heeft opgedragen die ik ook zal spelen: Salsa Roja en Flight of the Butterfly. Salsa Roja is geïnspireerd op de Tumbao, een salsa bas groove over twee maten die voor het eerst gespeeld werd door de grote Cubaanse musicus Israel “Cachao” Lopez. Ook speel ik twee stukken van de Argentijnse componist Quique Sinesi die ik graag speel. Ze bevatten elementen uit de Argentijnse folklore. Van Edin Solis, ook een van mijn favorieten , speel ik Pasaje Abierto. In het tweede deel, Danza, Solis onderzoekt hij de invloed van Afrikaanse muziek op de muziek van Costa Rica, zijn geboorteland.
De tweede helft van het programma staat geheel in het teken van de de muziek van Agustín Barrios, die mij na aan het hart ligt als mede Paraguayaanse. Hij was een romantische componist. Zijn virtuositeit en lyriek zijn voor iedereen die van gitaarmuziek bekend.

Ibero American Guitar Festival

We hebben vier succesvolle edities gehad, niet alleen met gitaar maar ook aan de gitaar gerelateerde instrumenten, zoals de charango, violao caipira, elektrisch gitaar, cuatro, mandolien, Portuguese gitaar, bajo sexto, etc. Het was een bijzondere ervaring. In elke editie deelden Ibero Amerikaanse gitaristen uit verschillende genres, hun idee en opvatting over de gitaar. De organisatie was een enorme uitdaging. Gemiddeld nodigden we zo’n vijftien verschillende nationaliteiten uit.
Maar tijd is schaars en ik moet er zuinig mee omgaan. Daarom heb ik besloten me alleen nog te richten op de Barrios WorldWideWeb Competition. Maar de jaren van het festival waren prachtig en ik hoop van harte dat de Ibero-American Cultural Attachés in Washington DC die het festival sponsorden, ons werk zullen voortzetten.

Barrios World Wide Web Competition.

Het idee voor de online Barrios WorldWideWeb Competition kwam nadat ik over de YouTube Symphony Orchestra Competition had gehoord. De voorrondes daarvan vonden op internet plaats terwijl de finale zich afspeelde in Carnegie hall. Het leek mij een fantastisch idee om op deze manier een gitaarconcours te organiseren. Het is heel democratisch. De afstand en de vliegtickets vormen geen belemmering om mee te doen. Een camera en een gitaar is alles wat de deelnemers die hun talenten willen zien, nodig hebben.
De eerste twee ronden vonden op internet plaats en de finale was in Paraguay, waar we de kandidaten in levende lijve konden horen en zien. De finalisten worden door ons uitgenodigd om naar Paraguay te komen en wij betalen alle kosten. Op deze manier krijgen ze niet alleen de kans om in de finale te spelen maar leren ze ook het land kennen van de componist wiens muziek ze spelen.
Het is ook een prachtige manier om de wereld een beetje meer van Paraguay te laten zien.

Agustín Barrios was buitengewone virtuoos die een aantal van de meest lyrische stukken voor gitaar heeft gecomponeerd. Zijn vermogen om Latijns Amerikaanse folklore te incorporeren in zijn muziek is fascinerend en uniek. Als componist was hij, mede omdat hij op zovele plaatsen in Latijns-Amerika heeft gewoond, volledig thuis in de ritmes zoals bijvoorbeeld de Maxixe of de Choro.
John Williams zei ooit in een interview: “Als je naar Barrios luistert, weet je dat het Barrios is”, en ik geloof dat ook. Barrios was een fantastische componist en in Paraguay zijn we erg trots op hem.

Cultureel Ambassadrice van Paraguay

Een van de vele mooie plaatsen om in Paraguay te bezoeken zijn de ruïnes van de kloosters, gebouwd door Jezuïeten uit Spanje, samen met de Guaraní, de oorspronkelijke bewoners van Paraguay.
De ontmoeting van de Spanjaarden met de Guarani kenmerkt de Paraguayaanse cultuur. De combinatie van wat de indringer binnenbracht en dat wat de invasie heeft overleefd, het resultaat van die samensmelting, dat is de huidige cultuur van Paraguay. Guarani, de taal van de oorspronkelijke bewoners, is nog steeds een levende taal in Paraguay. Ik spreek het zelf ook.

De muziek van Paraguay geeft ook de beide invloeden weer. De erfenis van de Spanjaarden, de 6/8-3/4 maat, verrijkt met oorspronkelijke ritmes. De belangrijkste instrumenten in Paraguay zijn de gitaar en de houten harp, ook wel de Paraguayaanse harp genoemd. Het is een zeer muzikaal land. Het is geen uitzondering dat er om middernacht, op je verjaardag, een serenade wordt gebracht door muzikanten, buiten op straat, onder je raam of aan je voordeur.

USA

Ik woon nu al geruime tijd in Washington DC en het is mijn tweede thuis geworden. Ik mis Paraguay altijd en ik grijp elke kans aan om terug te gaan om vrienden en familie te bezoeken. Maar het is ook fantastisch om in de Verenigde Staten te wonen. Het is een heel toegankelijk land. Het is mijn thuis in die periode van mijn leven dat ik mijn droom aan het verwezenlijken ben.

2012

Het komend jaar zal ik vooral veel optreden, in alle delen van de wereld. Daarnaast wil ik doorgaan met een project op scholen in Asunción, de hoofdstad van Paraguay, en daarbuiten, op het platteland. Een muzikaal, maar vooral ook sociaal project. Ik deel mijn ervaringen en praat met de kinderen waarbij muziek gebruikt wordt als middel om hen te bereiken.
We doen dit nu drie jaar en hebben al meer dan 12.000 jonge mensen in Paraguay bereikt. We zijn van plan daar mee door te gaan om zo het aantal te vergroten. Zij vormen het publiek van de toekomst en ik geloof dat het belangrijk is dat ze kennis maken met klassieke muziek. Niemand houdt van iets dat hij niet kent.

Daarnaast zal ik me bezig houden met het tweede deel van het project dat ik in september 2011 begonnen ben en dat de naam In het voetspoor van Mangore draagt. Ik word vergezeld door Paquito D’Rivera, de klarinettist-saxofonist en winnaar van talloze  Grammy Awards. Een ongelofelijk getalenteerde kunstenaar. We bezoeken de twintig landen in Latijns-Amerika waar Barrios heeft opgetreden. Afgelopen jaar speelden we in Argentinië, Uruguay, Paraguay en Chili. Op de website van het project  staat alle informatie over wat we in dit drie jarige project van plan zijn te doen.

In februari ga ik met Paquito een CD opnemen. Daar zie ik erg naar uit.

Verder
Ik wens iedereen een fantastisch jaar toe. Vol liefde, vrede, goede gezondheid en geluk. Ik nodig alle lezers van dit interview uit om naar het Concertgebouw te komen op de 21ste januari. Ik zie er erg naar uit om Nederland te bezoeken en ben de organisatoren van de serie Meesters op de Gitaar erg dankbaar voor hun uitnodiging.

 

Interview Laura Young

Door Marlon Titre 

Laura, kun je wat vertellen over je recente projecten?
Natuurlijk Marlon! Er zijn op dit moment twee hoofdprojecten in mijn artistieke leven: het maken van transcripties voor gitaar van het solorepertoire voor strijkinstrumenten van Max Reger en het opbouwen van repertoire voor mijn duo zang/gitaar. Dit laatste project is een samenwerking met mezzo-sopraan Frances Pappas en onze intentie is om hedendaagse componisten versies van onze favoriete liederen te maken voor gitaar en zang waarbij beide partijen een gelijkwaardige rol hebben. De componisten die aan dit project meewerken zijn Feliu Gasull, Stefan Hakkenberg en Helmut Jasbar.

Je werkt op dit moment aan een PhD weer in je onderzoek doet naar de manier waarop muziek van Max Reger op de gitaar kan worden gespeeld. Hoe ben je, als gitarist, zo verslingerd geraakt aan de muziek van Reger?
Het andere project waar ik aan werk is uiteraard mijn doctorale dissertatie die, zoals ik al vertelde, gaat over het transcriberen van werken Reger voor solo viool en cello voor de gitaar. Ik was diep onder de indruk van de cello suites toen ik jaren geleden een opname van Peter Wispelwey hoorde. Tegelijkertijd had ik het overweldigende gevoel dat deze muziek goed vertaald moest worden naar de gitaar.

Denk je dat de manier waarop je de muziek van Reger voor gitaar transcribeert afwijkt van de benadering die andere gitaristen kiezen?
Er zijn maar weinig gitaristen die tot dusver hebben geprobeerd een transcriptie te maken van deze muziek en, voor zover ik weet, gaat het dan vooral om de cello suites. Het feit dat ik vroeger ook cello speelde heeft mijn benadering van het transcriptieproces beïnvloed. Ik ben er langzamerhand van overtuigd geraakt dat om de articulatie en expressiviteit die in deze muziek besloten ligt uit te drukken een uitbreiding van de gitaartechiek nodig is. Ik wilde ook de relatie van de gitarist tot de stilistisch geïnformeerde uitvoeringspraktijk onderzoeken rond 1915, het jaar waarin de meeste van de solowerken van Reger waar ik me mee bezig houd zijn geschreven. Tijdens mijn uitwerking van de details in de uitvoering van deze werken vond ik dat er in deze context behoefte is aan een beter systeem van symbolen voor vingerzettingen, omdat er voor veel van de articulaties en expressies geen symbool of teken voorhanden is om duidelijk te maken wat er van de uitvoerder verwacht wordt. De methodiek van de klassieke gitaar en de traditionele benadering van de historische uitvoeringspraktijk zit vol gaten en ik wil hier in mijn onderzoek iets aan veranderen.

Op welke manier denk je dat de werken van Reger een bijdrage kunnen leveren aan de klassieke gitaarwereld?
Deze stukken zullen het gitaarrepertoire uitbreiden door er substantiële werken aan toe te voegen, uit een periode waarin voor de gitaar veelal lichte en korte stukken werden geschreven door onder andere Tárregea, Llobet en Barrios. Er is bovendien ruimschoots gelegenheid voor ons om onze expressieve mogelijkheden op de gitaar te verruimen door de precieze muzikale aanduidingen in deze muziek met meer strengheid te benaderen en gebruik te maken van de historische uitvoeringspraktijk van violisten en cellisten die dit repertoire spelen. Veel van de muziek die Max Reger voor solo strijkinstrumenten schreef zijn geïnspireerd door de Solosuites van J.S. Bach. Deze werken van Reger werken naar mijn mening beter op de gitaar dan de Luitsuites van Bach, omdat het bijna niet nodig is om veranderingen in de noten aan te brengen, zoals dat wel nodig is in de vertaling van luitmuziek naar de gitaar. De romantische chromatiek, toonladders in sexten en tertsen, rijke harmonieën, sololijnen, arpeggiopassages, rijke en brede akkoorden maken het geweldig voor ons gitaristen om met deze muziek aan de gang te kunnen gaan! Er zijn 11 sonates, 3 cello suites, 3 altviool suites en 12 preludes en fuga’s. Niet al deze werken zijn even geschikt voor de gitaar, maar een groot aantal wel – het is een goudmijn!

Het feit dat we als gitaristen transcripties spelen kan ook leiden tot vragen over de positie van de klassieke gitaar in de klassieke muziekwereld. Hoe denk je over de rol van de gitaar in de klassieke muziek? En is deze rol in de loop der tijd veranderd?
Omdat er door gitaristen in de loop der jaren zoveel muziek van andere instrumenten is gestolen en uitgevoerd op een manier waar we toevallig zin in hebben heeft men ons niet serieus genomen. Dat is het gevolg van een gebrek aan een correct benadering van de muziek door gitaristen. Ik ben ervan overtuigd dat dit nu aan het veranderen is: Tilman Hopstocks geweldige transcriptie van de Bach suites heeft eindelijk een niveau van serieusheid toegevoegd aan het idee van een historisch geïnformeerde uitvoeringspraktijk. Ook het werk van de gitaristen Hubert Käppel, David Russel zijn hier het vermelden waard, evenals Walter Despalj, de Kroatische cellist die net een transcriptie van de cello suites voor gitaar heeft gemaakt- het zal geweldig voor ons zijn als deze worden gepubliceerd!

Je bent gitaarprofessor aan de Escola Superior de Música de Catalunya (ESMUC ) in Barcelona waar je een actieve gitaarklas hebt. Hoe zou je je visie op het lesgeven willen omschrijven?
Mijn studenten helpen me bij mijn PhD: ik kan de expressieve technieken waar ik aan werk op hen uitproberen – niet alleen door ze  ernaar te laten luisteren, maar ook door in praktische zin uit te leggen waar ik mee bezig ben. Het is interessant te zien hoe snel ze deze nieuwe ideeën waarin aandacht voor niet uitgeschreven muzikale expressiviteit centraal staat, toe kunnen passen in hun eigen repertoire.  De “techno-muzikale” gereedschappen waar ik mee werk zijn relatief toegankelijk voor de studenten Ze begrijpen dat het belangrijk is aandacht te schenken aan de expressieve details.

Hoe bereid je je voor op een concert?
Ik besteed veel tijd aan het doornemen van de muziek zonder de gitaar in de hand. Dit is vooral gevolg van het feit dat mijn tijd zeer beperkt is en er van alles gebeurt in mijn leven. Ik probeer niet te veel te studeren op de dag van het concert en ik besteed meer tijd aan het mentaal en visueel doornemen van de muziek dan echt te spelen. Ik zorg er ook voor dat ik me in fysiek opzicht op mijn gemak voel op het podium. Dit betekent dat ik voor lage en comfortabele stoelen kies! Ik probeer me geen zorgen te maken om de akoestiek in de zaal door uitvoerig te soundchecken – de zaal is ofwel fantastisch ofwel niet, je er zorgen over maken verandert daar niets aan. Zelfs de beste zalen veranderen behoorlijk wanneer ze gevuld zijn met publiek. Daarom zie ik er weinig heil in te bepalen wat ik van de zaal vind als ze leeg is! Ik zing veel en doe ademoefeningen terwijl ik in de kleedkamer wacht – dat ontspant me behoorlijk en maakt de organisatoren erg nerveus!

Heb je, tenslotte, nog een tip of advies voor lezers?
Ik merk dat ik het in elke masterclass heb over het belang van zingen. Dat is geen grap, want het lijkt alsof de meeste gitaristen zo geblokkeerd raken door de fysieke moeilijkheid van het spelen dat ze vergeten dat het de bedoeling is dat we een lyrische melodie laten horen en onszelf tegelijkertijd begeleiden. Ik studeer het melodische materiaal altijd apart in en voeg de rest later toe. Anders klinkt alles zo verward, de begeleidende stemmen komen terecht in de melodie en zowel uitvoerder als luisteraars raken de weg kwijt! Ten tweede, luister naar uitvoeringen van de originele instrumenten als je een stuk speelt dat voor een ander instrument is geschreven. Ten derde, de beste manier om een idee te krijgen van historische uitvoeringspraktijk is te luisteren naar opnames van historische geïnformeerde uitvoeringen. Inleving in de muzikale gebaren die nooit geheel in de partituur kunnen worden aangegeven is de eenvoudigste en meest effectieve manier om deze muzikale gebaren in ons expressieve spel op te nemen.

Interview Duo Melis

 

Duo Melis bestaat uit Susana Prieto (Spanje) en Alexis Muzurakis (Griekenland). Ze vormen zowel op het podium als in het dagelijks leven een duo. In 2001 maakten ze voor een uitverkochte zaal hun debuut in deze serie met een wel zeer indrukwekkend concert. Sindsdien heeft hun carrière een grote sprong gemaakt en maken ze wereldwijd furore.  Op 21 november zijn wederom te beluisteren. Hoogste tijd voor een nadere kennismaking.

Waarom gitaar?
Susanna: Ik wilde eigenlijk piano spelen maar toen mijn ouders hoorden hoe duur piano’s waren besloten ze een mooie gitaar voor hun dochter te kopen. Ik kreeg les en raakte langzaam maar zeker verliefd op het instrument.
Alexis: Mijn vader hield heel erg van de zanger Kostas Hatzis, die zichzelf begeleide op de gitaar. Mijn oom, de componist/gitarist Dimitris Kondoyiannis studeerde destijds in Italië en stuurde me brieven met gitaarlessen. Ik raakte zo verslaafd aan de klassieke gitaar dat, tot op de dag van vandaag, ik nog steeds niet de liederen van Kostas Hatzis heb geleerd.
Beiden: Gitaar is zo’n lastig en tegelijkertijd zo’n magisch instrument dat we er elke dag iets nieuws en interessants aan ontdekken en er keer op keer verliefd op raken.

Samen
We hebben elkaar ontmoet tijdens een gitaarfestival op de Canarische Eilanden. We wilden graag samen zijn en dat is lastig met twee solocarrières. Het bleek heerlijk om samen te werken en vooral, om samen op het podium te staan. Het werd allemaal pas echt serieus tijdens onze studie bij Zoran Dukic aan het Koninklijk Conservatorium in den Haag. Zijn goedkeuring en begeleiding waren zeer belangrijk voor onze eerste schreden op het ‘duopad’. Tot nu toe ervaren we zowel ons dagelijks leven als onze muzikale carrière als buitengewoon. We delen onze liefde voor muziek en dat maakt alles in onze relatie makkelijk.

Belangrijke stappen
Wij zijn van mening dat diegenen die je leren spelen en die je leren om muziek beter te begrijpen, van het allergrootste groot belang voor je carrière zijn. We hebben het geluk gehad altijd les te hebben gekregen van hele goede docenten: Dimitris Kondoyiannis, Jose Luis Fernandez, Margarita Escarpa, Costas Cotsiolis, Zoran Dukic, Carlo Marchione en Eugenia Kanthou.
Ons eerste concert op het gitaarfestival van Volos (Griekenland) en de eerste prijs op het Montelimar Concours voor gitaarduo’s waren twee ‘turning point’s aan het begin van onze carrière.

Naast gitaar
Niet veel eigenlijk. We houden allebei erg van vissen. We vinden het heerlijk om in ons vakantiehuis in Griekenland te verblijven en er met de boot op uit te gaan. We houden allebei erg van lezen en van tijd tot tijd dansen we traditionele Griekse dansen.

 


Jullie foto
We voelen ons allebei erg ongemakkelijk wanneer we moeten poseren voor de camera. We staan er meestal nogal raar op en toen we de foto’s van de laatste sessie zagen besloten we alle foto’s waarbij we in de camera keken weg te gooien en voor deze te kiezen.

Programma
We hebben een programma gekozen dat bestaat uit verschillende stijlen. Van Barok tot muziek uit de 20ste eeuw. Een aantal stukken is origineel voor gitaar geschreven, anderen zijn bewerkingen van muziek voor andere instrumenten. Er staan grote namen op het programma, zoals Astor Piazzolla, Manauel de Falla, en Alberto Ginastera. Claude-Bénige Balbastre, een Franse componist uit de late Barok is minder bekend. We spelen ook een stuk van Antoine de Lhoyer, een 19e eeuwse componist die erg interessante muziek voor gitaarduo heeft geschreven die nog niet zo lang geleden is ontdekt. Als laatste noemen we Castelnuovo Tedesco, een voor de gitaar, belangrijke componist uit de 20ste eeuw.

Concertgebouw
Het Concertgebouw is een speciale plek voor ons om tal van redenen. We speelden er in 2001, aan het begin van onze carrière en we herinneren ons dat nog steeds als een magische ervaring. De klank van de hal was ongelofelijk en het publiek was zo warm en enthousiast.  Natuurlijk is het een van de meest prestigieuze zalen ter wereld dus we kijken er vol verwachting ,en eerlijk gezegd ook een klein beetje nerveus, naar uit om er weer een concert te geven.

Toekomst
Momenteel zijn we bezig met het voorbereiden van een nieuwe opname met muziek uit de 20ste eeuw, bestaande uit zowel bewerkingen als originele stukken.  Daarnaast zijn we ons repertoire met orkest aan het uitbreiden voor komende concerten waarin we zowel Concierto Madrigal (voor twee gitaren) als Concierto Andaluz (voor vier gitaren) van Joaquin Rodrigo ten gehore zullen brengen. Het concert voor vier gitaren zullen we samen met Lukasz Kuropaczewski en Marcin Dylla uitvoeren.
We hopen dat we mogen en kunnen blijven doen wat we nu doen en dat we er altijd zoveel plezier aan blijven beleven als we nu doen.

Interview Fabio Zanon

Op 17 oktober 2009 maakt de Braziliaanse gitarist Fábio Zanon zijn debuut in Amsterdam. Kaarten Bestellen Zijn concert staat vrijwel volledig in het teken van de Braziliaanse muziek. Hieronder een interview.

Gitaar
‘Mijn vader speelde gitaar en zo maakte ik kennis met muziek maken. ik wilde niet persé gitaar spelen maar was er al snel zo op thuis dat ik nooit meer overgestapt ben naar een ander instrument. Er zijn niet veel dingen die ik liever doe dan met mijn eigen handen muziek leren kennen’.

Leraar
‘Mijn eerste gitaarleraar was Antonio Guedes, een fantastische speler. Zijn spel was voor mij een echte openbaring. Uiteraard hebben ook mijn andere leraren bijgedragen aan mijn muzikale ontwikkeling: Michael Lewin, Henrique Pinto and Edelton Gloeden’.

Favoriet
‘Julian Bream en Sergio Abreu zie ik als rolmodellen voor wat betreft de gitaar als concertinstrument en ook voor wat betreft de ‘sound’ van de klassieke gitaar. Wat betreft andere muzikale stijlen: ik heb groot respect voor Baden Powell, Raphael Rabello en Sabicas‘.

Muziek
‘Ik ben opgegroeid in een stad waar nauwelijks concerten plaatsvonden. Mijn vroege muzikale ontwikkeling heeft zich vooral via langspeelplaten en een enkele concertregistratie op televisie voltrokken. Boven alles had ik grote bewondering voor Arthur Rubinstein wiens platen destijds zeer populair waren. Ik hoop dat er iets van zijn klankidioom is doorgesijpeld in mijn manier van muziek maken, ik heb werkelijk uren doorgebracht met luisteren naar zijn platen. Tegenwoordig heeft zijn landgenoot Krystian Zimmerman zijn plaats ingenomen’.

Kamermuziek
‘Naarmate ik ouder werd ben ik steeds meer naar kamermuziek gaan luisteren en ook daar heb ik een lange lijst van favoriete zangers en kamermuziekgroepen. Dirigent Simon Rattle behoort daartoe vanwege zijn onderzoekende geest, en de Braziliaanse zangeres Elis Regina vanwege manier vanwege haar fantastische gevoel voor frasering.
Als het op muziek aankomt voel ik een grote toewijding voor Beethoven. Ik heb het gevoel dat hij het centrum van de muziekgeschiedenis vormt, en dat alles, wij incluis, daaromheen cirkelt’.

Naast gitaar
‘Ik doe wat iedereen doet. Ik ben dol op mijn kinderen ik hou ervan om met ze te spelen, om met mijn familie uit te gaan, naar de film te gaan, te lezen. Ik ben dol op koken, vrienden ontmoeten en ergens wat te drinken. Ik ben een beetje lui wat sporten betreft maar hou wel van wandelen, zeker als ik veel moet reizen. Ik ga maar zelden naar bed zonder in een kunstboek te hebben zitten bladeren. Ik ben geen specialist maar overal waar ik ben hou ik in de gaten welke tentoonstellingen er zijn. Ik ben van mening dat het me een betere musicus maakt, wanneer ik in de buurt van kunst verkeer’.

Concertgebouw
‘Het is een van de mooiste zalen in de wereld en het is altijd mijn droom geweest om daar een keer te spelen. In 2009 is het 50 jaar geleden dat Villa Lobos overleed. Hij was de belangrijkste componist van Brazilië en waarschijnlijk de grootste van de Amerika’s.
Ik speel een aantal werken van, bij het Europese publiek wellicht minder bekende tijdgenoten zoals Radamés Gnatali en Francisco Mignone. Gnattali is een soort Braziliaanse Gershwin, hij was cross-over lang voor dat het woord bestond.
Francisco Mignone is een buitengewoon begaafde componist van symfonische muziek, zijn gitaarmuziek is altijd ten onrechte genegeerd.
Ook zal ik een serie lichte stukken waaronder muziek van Paulo Bellinati and Jobim’.

Ideaal concert
‘Als speler: in een perfecte zaal, in absolute topvorm, zeer gemotiveerd mijn geliefde muziek spelen.
Als luisteraar: Elk concert waar de uitvoerders op avontuurlijke wijze in volledige overgave muziek maken, zonder ook maar een spoortje van dat stoffige, belerende wat je ook nog wel eens ziet’.

Amsterdam
‘Ik heb er nog nooit een concert gegeven. Ik ben er twee geweest als toerist en loved every minute of it. Behalve de artistieke kunstschatten die ik in het Rijksmuseum heb gezien en die ik hoop ook dit keer te kunnen bezichtigen, heeft vooral de levendigheid grote indruk op me gemaakt. Die is zonder twijfel afkomstig van de eeuwenlange handel die er gedreven is, waardoor er een openheid in communicatie is ontstaan die zelfs te zien is in de manier waarop de stad is gebouwd. Ik vind het een van meest kosmopolitische steden in de wereld, met tegelijkertijd een zeer overzichtelijke grootte. Een plaats waar elk verstandig persoon zou willen wonen’.

Toekomst
‘Het ziet ernaar uit dat het patroon van een paar tournees door Noord Amerika en Europa een vast, jaarlijks patroon is. Ik hoop dat ik meer activiteiten in Azië kan ontwikkelen.
Ik ben een paar CDs aan het voorbereiden, ik wil mijn werkzaamheden als dirigent uitbreiden, ik wil meer over muziek schrijven en radioprogramma’s maken over muziek.
Ik heb net Yanomami uitgebracht, een plaat met koor en gitaarmuziek wat ik direct na Amsterdam, in Londen met het Coro Cervantes zal spelen.
Binnenkort komt er een boek van mij uit over Villa Lobos en ga ik een live-opname maken van de première van een gitaarconcert geschreven door Francis Hime, een in Brazilië bekende songwriter.
Daarna ga ik proberen mijn radioprogramma’s, ongeveer 200 radioprogramma’s, in boekvorm te gieten en in januari ga ik de stukken die in het Concertgebouw speel op de plaat zetten.
Ik heb een contract om in de komende vijf jaar, tien CDs op te nemen met Braziliaanse muziek van verschillende componisten. Ook wil ik in samenwerking met het Imago Poppen theater gezelschap van Sao Paulo, een kindertheaterstuk maken gebaseerd op het verhaal van Sindbad de Zeeman op muziek van Domeniconi’.

‘I love playing the guitar’

Interview met Goran Krivokapic 

Goran Krivokapić werd in 1979 geboren in Montenegro. Hij kreeg op 8-jarige leeftijd zijn eerste gitaarles en begon al snel daarna met optreden. Hij won talloze concoursen en heeft de reputatie uiterst virtuoos te zijn. Hij maakte twee cds voor Naxos. Hij treedt wereldwijd op als solist en vormt daarnaast een duo met de Russische gitarist Wladimir Gorbats. Hij is getrouwd met de Zuid-Afrikaanse pianiste Corneli Smit en woont in Keulen.

Waarom gitaar?
“In het oude schoolsysteem van Montenegro behoorde muziekonderwijs tot het lespakket van de basisschool. In het eerste jaar werd er over muziek en instrumenten gesproken en kregen we solfège. Later werden we getest. Als je goed bevonden werd mocht je naar de muziekschool. Ik mocht door en koos voor de gitaar. Het voelde als een logische keuze. Ik had als kind een speelgoedgitaartje, ik vond en vind het een mooi instrument”.

Favoriete gitarist?
“Dat is lastig te zeggen Paco de Lucia was een soort superheld voor mij. Samen met natuurlijk John Williams en Julian Bream. Er zijn nu zoveel goede gitaristen. Ik heb niet echt een favoriet. Ik heb ook geen favoriete musicus. Als ik er al een zou moeten noemen zou ik Ivo Pogorelich noemen. Of Vladimir Askhenazy. Mijn vrouw is pianiste. Ik hoor eigenlijk vooral pianomuziek”.

Docenten
“Ik heb Hubert Käppel ontmoet in ’97, tijdens een festival op Korfu. Ik was erg onder de indruk van zijn manier van lesgeven. Daarom ben ik naar Keulen gegaan om bij hem te studeren. Later heb ik ook bij Roberto Aussel gestudeerd. Hij geeft ook les in Keulen. Ik heb ook bij Carlo Marchione gestudeerd in Maastricht”.

Het ideale concert
“Tijdens het ideale concert ben ik compleet gefocust op de muziek, word ik nergens door afgeleid en kan ik naar mijzelf luisteren, net zoals het publiek het doet. In het ideale concert ben ik eigenlijk zowel uitvoerder als toehoorder”.

Concertgebouw
“Wat de akoestiek betreft heb ik veel gehoord over de kleine zaal van het Concertgebouw. Ik heb er nog nooit gespeeld. Ik ben er nog nooit geweest. Ik ben zelfs nog nooit in Amsterdam geweest. Ik zie er erg naar uit. Ik hou ontzettend van gitaarspelen. Ik las in een interview met Darko Petrinjak dat hij veel liever pianist had willen worden maar dat hij door zijn vader gedwongen is gitaar te spelen. Ik was geschokt. Dat geldt niet voor mij. I love playing the guitar”

Hendrick Hofmeyer
“Mijn vrouw studeerde een stuk van deze Zuid Afrikaanse componist en ik vond het erg mooi. Ik heb hem gevraagd iets voor mij te schrijven. Het heeft heel lang geduurd voor het af was, of liever gezegd, voordat hij er aan begon. Het is zijn eerste compositie voor gitaar. Ik vind het erg mooi geworden. In het Concertgebouw is de wereldpremière. Het is gebaseerd op Lachrymae Pavane van John Dowland”.

Hobby
Spelletjes. Ik ben dol op spelletjes. Vooral videospelletjes zoals the General. Misschien is het iets van gitaristen. Zoran Dukic houdt ook heel erg van spelletjes. Hij speelde on line Pokemon. Hij was nummer 14! Dat is heel erg goed! Daar heb ik grote bewondering voor!