MEESTERS OP DE GITAAR

gitaarconcerten in het Concertgebouw

Achtergrond

Future Hope

future hope

Behalve een hele goede gitarist , is Johannes Möller ook een zeer betrokken mens. De opbrengst van de CD’s die voor aanvang en in de pauze van  het concert te koop zijn, komen ten goede aan Future Hope, de organisatie die zich inzet voor straatkinderen in India. Speciaal voor hen componeerde Johannes Möller een prachtig stuk.

johannes moller at future hope

http://youtu.be/Vtl2DWGXgy4

 

Klassieke muziek in de Arabische wereld

Klassieke muziek is vrij onbekend in de Arabische wereld en Tariq Harb is hard van plan daar verandering in aan te brengen.

Hier is hij te zien in een televisie uitzending van de Jordaanse televisie waarin hij praat over wat klassieke muziek betekent voor hem en wat het kan betekenen in de samenleving. Hij speelt evergreen Romance d’Amour,  Opus 31 van Napoleon Coste en een Prelude van Heitor Villa Lobos.

kort interview

“Ik ben opgegroeid in de hoofdstad van Jordanië, Amman. Ik heb een broer en twee zusters die alledrie wetenschapper zijn. Mijn ouders zijn allebei arts. Ik ben de enige musicus in de familie.

Ik ben pas op 24-jarige leeftijd begonnen met klassiek gitaar. Daarvoor speelde ik  elektrisch gitaar, blues en rock. Ik ben wel opgegroeid met klassieke muziek omdat ik als kind viool heb gespeeld.

In 1999 verhuisde ik naar Canada om Finance te studeren. Na mijn studie heb ik nog een tijd op een bank gewerkt maar op een dag realiseerde ik me dat ik mijn leven aan muziek wilde wijden. Omdat ik als kind viool heb gespeeld besloot ik mij voor te bereiden op het toelatingsexamen viool van de Concordia University in Montreal waar ik werd aangenomen.

Ondertussen speelde ik nog steeds elektrisch gitaar. Op een dag hoorde de gitaardocent mij spelen en nodigde mij uit om eens een paar klassieke lessen te volgen. Dat beviel zo goed dat ik een tijdlang zowel viool- als gitaarlessen volgde. In 2007 werd het tijd om te kiezen. Het werd, dat moge duidelijk zijn, de gitaar.”

Tariq Harb studeerde gitaar bij Roddy Elias, Patrick Kearney en Garry Antonio en viool bij Claude Gelineau en Clemence Merkel. Hij heeft een Master in Performance en is naast Bachelor of Arts ook Bachelor of Commerce. Momenteel werkt hij aan zijn Doctorate aan de University of Toronto.

Tariq Harb aan het werk als ambassadeur van de klassieke muziek.

Agustín Barrios

Geboren in 1885, in San Juan Bautista de las Misiones, in Paraguay, op dat moment een land in opbouw na een vernietigende oorlog. Zijn vader, Doroteo Barrios, was vice-consul van Argentinië en enthousiast gitarist, zijn moeder was lerares en liefhebster van literatuur en theater.

Hij krijgt behalve van zijn vader, les van Gustavo Sosa Escalada, een Argentijnse gitarist die in Paraguay woonde en bevriend was met Agustín’s broer. Sosa, onder de indruk van het talent van de jonge Barrios, maakt hem wegwijs in de methodes van Sor, Aguado en Sagreras en geeft hem muziek van o.a. Napoleon Coste, Julián Arcas en Jiménez Manjón, die hij later in concerten zou spelen.

Aan het begin van de twintigste eeuw leert Barrios de Italiaanse dirigent Niccolo Pellegrini kennen, een belangrijke spil in het muzikale leven van Paraguay. Ook hij onderkent het talent van de jonge gitarist. Hij organiseert een aantal concerten voor hem en laat hem meespelen in zijn eigen producties.

Barrios die als een bezetene studeert, toont regelmatig zijn kunnen in Farmacia Paris, een drogist annex cafe waar dagelijks peñas, een soort salons, plaatsvinden. Daar ontmoet hij de Spaanse intellectueel Viriato Díaz Pérez, die hem duidelijk maakt dat hij voor een muzikale carrière naar het buitenland moet.

Barrios gaat naar Argentinië en komt in Buenos Aires terecht, in die tijd de culturele hoofdstad van Latijns Amerika, het centrum van het muzikale leven en van de klassieke gitaar. Daar hoort hij concerten van Manjon, Sagreras, Domingo Pratt en Miguel Llobet. Hij houdt zich in leven met spelen in bars en cafe’s en in de bioscoop, waar levende muziek wordt gespeeld bij de dan nog ‘stomme’ film.  Als concertgitarist komt hij niet aan de bak. Als Paraguayaan beschikt hij niet over het benodigde netwerk. Zijn repertoire, eigen bewerkingen van populaire liedjes en de muziek die hij van Sosa kreeg, wordt veel te licht bevonden. Bovendien speelt hij op stalen snaren, iets wat totaal niet serieus genomen wordt door de puristen.

Hij verlaat Buenos Aires en gaat naar Montevideo, de hoofdstad van Uruguay, gelegen aan de kant van de oever van de Rio de la Plata. Daar heeft hij meer geluk. Hij raakt bevriend met Martín Borda Pagola een amateurgitarist die zijn talent onderkent en hem onder zijn hoede neemt zodat Barrios tijd en rust krijgt om zich aan zijn eigen muziek te wijden.

 

 

 

 

vrouwelijke gitaristen

In de romantiek was de gitaar een vrouwelijk instrument bij uitstek. Er waren zelfs speciaal op vrouwen gerichte gitaarmethodes op de markt. Hierin stond hoe de gitaar kon worden ingezet bij de muzikale opvoeding van de kinderen. Of hoe de gastvrouw met makkelijk speelbare stukken haar gasten kon vermaken. Mannelijke gitaristen waren vrijwel zonder uitzondering concertgitaristen die als virtuozen het publiek vermaakten met allerlei trucjes om het publiek te verbazen.

Tegenwoordig is de gitaar een klein maar serieus concertinstrument voor mannen én vrouwen. Toch domineren de mannen nog steeds het podium. Omdat er ook veel vrouwelijk talent voor handen is, staan er dit seizoen louter vrouwelijke gitaristen geprogrammeerd.

Als u meer wilt weten over vrouwen en de gitaar in de romantiek, organiseer dan een lezing bij u thuis over dit onderwerp.