Op 17 oktober 2009 maakt de Braziliaanse gitarist Fábio Zanon zijn debuut in Amsterdam. Kaarten Bestellen Zijn concert staat vrijwel volledig in het teken van de Braziliaanse muziek. Hieronder een interview.
Gitaar
‘Mijn vader speelde gitaar en zo maakte ik kennis met muziek maken. ik wilde niet persé gitaar spelen maar was er al snel zo op thuis dat ik nooit meer overgestapt ben naar een ander instrument. Er zijn niet veel dingen die ik liever doe dan met mijn eigen handen muziek leren kennen’.
Leraar
‘Mijn eerste gitaarleraar was Antonio Guedes, een fantastische speler. Zijn spel was voor mij een echte openbaring. Uiteraard hebben ook mijn andere leraren bijgedragen aan mijn muzikale ontwikkeling: Michael Lewin, Henrique Pinto and Edelton Gloeden’.
Favoriet
‘Julian Bream en Sergio Abreu zie ik als rolmodellen voor wat betreft de gitaar als concertinstrument en ook voor wat betreft de ‘sound’ van de klassieke gitaar. Wat betreft andere muzikale stijlen: ik heb groot respect voor Baden Powell, Raphael Rabello en Sabicas‘.
Muziek
‘Ik ben opgegroeid in een stad waar nauwelijks concerten plaatsvonden. Mijn vroege muzikale ontwikkeling heeft zich vooral via langspeelplaten en een enkele concertregistratie op televisie voltrokken. Boven alles had ik grote bewondering voor Arthur Rubinstein wiens platen destijds zeer populair waren. Ik hoop dat er iets van zijn klankidioom is doorgesijpeld in mijn manier van muziek maken, ik heb werkelijk uren doorgebracht met luisteren naar zijn platen. Tegenwoordig heeft zijn landgenoot Krystian Zimmerman zijn plaats ingenomen’.
Kamermuziek
‘Naarmate ik ouder werd ben ik steeds meer naar kamermuziek gaan luisteren en ook daar heb ik een lange lijst van favoriete zangers en kamermuziekgroepen. Dirigent Simon Rattle behoort daartoe vanwege zijn onderzoekende geest, en de Braziliaanse zangeres Elis Regina vanwege manier vanwege haar fantastische gevoel voor frasering.
Als het op muziek aankomt voel ik een grote toewijding voor Beethoven. Ik heb het gevoel dat hij het centrum van de muziekgeschiedenis vormt, en dat alles, wij incluis, daaromheen cirkelt’.
Naast gitaar
‘Ik doe wat iedereen doet. Ik ben dol op mijn kinderen ik hou ervan om met ze te spelen, om met mijn familie uit te gaan, naar de film te gaan, te lezen. Ik ben dol op koken, vrienden ontmoeten en ergens wat te drinken. Ik ben een beetje lui wat sporten betreft maar hou wel van wandelen, zeker als ik veel moet reizen. Ik ga maar zelden naar bed zonder in een kunstboek te hebben zitten bladeren. Ik ben geen specialist maar overal waar ik ben hou ik in de gaten welke tentoonstellingen er zijn. Ik ben van mening dat het me een betere musicus maakt, wanneer ik in de buurt van kunst verkeer’.
Concertgebouw
‘Het is een van de mooiste zalen in de wereld en het is altijd mijn droom geweest om daar een keer te spelen. In 2009 is het 50 jaar geleden dat Villa Lobos overleed. Hij was de belangrijkste componist van Brazilië en waarschijnlijk de grootste van de Amerika’s.
Ik speel een aantal werken van, bij het Europese publiek wellicht minder bekende tijdgenoten zoals Radamés Gnatali en Francisco Mignone. Gnattali is een soort Braziliaanse Gershwin, hij was cross-over lang voor dat het woord bestond.
Francisco Mignone is een buitengewoon begaafde componist van symfonische muziek, zijn gitaarmuziek is altijd ten onrechte genegeerd.
Ook zal ik een serie lichte stukken waaronder muziek van Paulo Bellinati and Jobim’.
Ideaal concert
‘Als speler: in een perfecte zaal, in absolute topvorm, zeer gemotiveerd mijn geliefde muziek spelen.
Als luisteraar: Elk concert waar de uitvoerders op avontuurlijke wijze in volledige overgave muziek maken, zonder ook maar een spoortje van dat stoffige, belerende wat je ook nog wel eens ziet’.
Amsterdam
‘Ik heb er nog nooit een concert gegeven. Ik ben er twee geweest als toerist en loved every minute of it. Behalve de artistieke kunstschatten die ik in het Rijksmuseum heb gezien en die ik hoop ook dit keer te kunnen bezichtigen, heeft vooral de levendigheid grote indruk op me gemaakt. Die is zonder twijfel afkomstig van de eeuwenlange handel die er gedreven is, waardoor er een openheid in communicatie is ontstaan die zelfs te zien is in de manier waarop de stad is gebouwd. Ik vind het een van meest kosmopolitische steden in de wereld, met tegelijkertijd een zeer overzichtelijke grootte. Een plaats waar elk verstandig persoon zou willen wonen’.
Toekomst
‘Het ziet ernaar uit dat het patroon van een paar tournees door Noord Amerika en Europa een vast, jaarlijks patroon is. Ik hoop dat ik meer activiteiten in Azië kan ontwikkelen.
Ik ben een paar CDs aan het voorbereiden, ik wil mijn werkzaamheden als dirigent uitbreiden, ik wil meer over muziek schrijven en radioprogramma’s maken over muziek.
Ik heb net Yanomami uitgebracht, een plaat met koor en gitaarmuziek wat ik direct na Amsterdam, in Londen met het Coro Cervantes zal spelen.
Binnenkort komt er een boek van mij uit over Villa Lobos en ga ik een live-opname maken van de première van een gitaarconcert geschreven door Francis Hime, een in Brazilië bekende songwriter.
Daarna ga ik proberen mijn radioprogramma’s, ongeveer 200 radioprogramma’s, in boekvorm te gieten en in januari ga ik de stukken die in het Concertgebouw speel op de plaat zetten.
Ik heb een contract om in de komende vijf jaar, tien CDs op te nemen met Braziliaanse muziek van verschillende componisten. Ook wil ik in samenwerking met het Imago Poppen theater gezelschap van Sao Paulo, een kindertheaterstuk maken gebaseerd op het verhaal van Sindbad de Zeeman op muziek van Domeniconi’.
